Spotkania: trzeci czwartek miesiąca, godz. 15:00, sala parafialna nr 1 przy ul. Kredytowej 4

Przewodnicząca: Maria Chmiel

NOTATKA DOTYCZĄCA KOŁA PAŃ OPIEKUNEK
(część I)

Praca charytatywna w warszawskiej Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Św. Trójcy ma swoją tradycję, a za jej prapoczątek można przyjąć utworzenie przed ponad 250 laty pierwszej izby dla chorych (1736 r.).

Dzięki ofiarności i inicjatywie wielu pokoleń działaczy ewangelickich praca ta rozwijała się, powstały różne zakłady charytatywne i opiekuńcze a wyniki ich działalności wzbudzały podziw nie tylko w kraju lecz także za granicą.

W 1771 r. opieka nad biednymi skoncentrowana była w Wydziale Jałmużniczym Kolegium Kościelnego. W dalszych latach – z inicjatywy obranego starszym tego Wydziału dr. Ottona Oettingena – powstało stowarzyszenie Dam Opiekunek (1853 r.). Istniało ono wprawdzie niedługo, ale w 1874 r., pod przemożnym wpływem ks. Karola Gustawa Manitiusa, powstało Stowarzyszenie Pań Opiekunek nad Biednymi Zboru. W 1899 r. zrzeszało ono blisko 200 członkiń. W kilka lat później (1904 r.) utworzono Oddział Opieki Specjalnej dla Dzieci, którego celem było zajęcie się wychowaniem dzieci będących bez opieki rodziców i umieszczenie ich w szkołach zborowych. Następnie z inicjatywy ks. Juliana Machlejda rozpoczęto (1905 r.) wydawanie biednym bezpłatnie lub za drobną opłatą obiadów.

W latach międzywojennych istniał przy parafii Komitet Opieki nad Biednymi, w skład którego wchodzili opiekunowie istniejących wówczas instytucji charytatywnych. Druga wojna światowa przyniosła ogromne straty w ludziach, zniszczenie dorobku tych instytucji, a także materiałów źródłowych, co uniemożliwiło szczegółowe opracowanie tej dziedziny działalności.

Obecnie istniejące nieprzerwanie od ponad 35 lat Koło Pań Opiekunek zostało reaktywowane w 1964 r. przez ówczesnego, nieodżałowanego proboszcza, śp. ks. sen. Ryszarda Trenklera, który przez długie lata wspierał je swą inicjatywą i osobistą energią. Głównym zadaniem członkiń Koła było i jest niesienie pomocy duchowej i fizycznej współwyznawcom w podeszłym wieku, chorym i samotnym poprzez:

• • odwiedziny w domach,
  • pomoc w rozwiązywaniu życiowych problemów,
  • utrzymywanie więzi z Kościołem,
  • niwelowanie uczuć osamotnienia.

W okresach poprzedzających święta Wielkanocy i Bożego Narodzenia organizowane są akcje świąteczne. Przygotowywane są karnety z odpowiednimi wersetami z Biblii oraz paczki żywnościowe dla najbardziej potrzebujących podopiecznych Koła i Komisji Diakonijnej. W uzasadnionych przypadkach udzielane są zapomogi.

Pierwszą przewodniczącą Koła, w latach 1964-1967, była śp. Franciszka Kuźwa, wdowa po ks. Zygmuncie Kuźwie. Przez następne dwie kadencje przewodniczącą była śp. Karolina Hurczyn. Od 1974 r. funkcję tę piastowała inż. Alicja Lewandowska (z d. Wiediger), zaś od 1983 r. przewodniczącą Koła jest seniorowa Ewa Walter.

Wg zachowanych wykazów ogólna liczba członkiń Koła w okresie minionych 35 lat wynosiła ponad 110 osób. Obecnie jest nas 50, w tym dużą część stanowią osoby starsze. Wśród członkiń są jednak również takie, które włączyły się ponadto do pracy w Komisji Diakonijnej lub są aktywne na innych odcinkach działalności Kościoła, np. w Radzie Parafialnej, Komitecie Parafialnym, Komitecie Opieki nad Zabytkami Cmentarza, Komisji Ochrony Pamiątek, w dyżurach kościelnych itp. Często służyły one i nadal służą pomocą w doraźnych akcjach prowadzonych przez Kościół.

W okresie w/w 35 lat podopiecznych Koła było ponad 260 osób, z tego większość, tj. 240, odeszła już z tego świata.

Sprawowanie opieki nad podopiecznymi jest zagadnieniem niezmiernie trudnym i złożonym. Dobrze się stało, że władze Kościoła w Polsce mogą obecnie więcej zdziałać poprzez utworzenie komisji diakonijnych oraz prowadzenie studiów w zakresie pracy socjalnej w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. Nadal jednak praca charytatywna musi opierać się na bezinteresownej działalności ludzi dobrej woli, kierujących się w niej ideą Bożej Miłości.

Oprócz działalności charytatywnej, drugim poważnym zadaniem Koła jest organizowanie comiesięcznych spotkań członkiń. Mają one na celu:

• • umacnianie więzi wśród współwyznawczyń;
  • zapoznawanie ich z aktualnymi problemami Kościoła i parafii;
  • omawianie innych zagadnień o charakterze ogólnym, mogących zainteresować członkinie.

Zebrania rozpoczynają się Słowem Bożym, okolicznościową modlitwą proboszcza i wspólną pieśnią religijną. Prowadzi je przewodnicząca Koła, której staraniom należy zawdzięczać dobór tematów, prelegentów i właściwą atmosferę spotkań. W 1999 roku wśród prelekcji wygłoszonych na w/w zebraniach były m.in. następujące tematy:

• • Postać Katarzyny Luter (z d. Bora) referentka: Aniela Szarek;
  • Sprawozdanie z pobytu w Kapsztadzie (RPA) referentka: Ewa Walter;
  • O organizacji diakonii w Niemczech referentka: E. Piotrowska;
  • O celach i zadaniach naszej diakonii referent: Wojciech Froehlich;
  • O zagadnieniach zdrowotnych w podeszłym wieku referent: dr A. Hansen
  • Poezja a realia życia ref. G. Jachowicz;
  • Informacja dotycząca sympozjum nt. „Jesień – radość życia” referentka: J. Suliborska.

Od kilku lat przewodnicząca naszego Koła jest także przewodniczącą Krajowego Komitetu Światowego Dnia Modlitwy oraz członkiem Komisji ds. Kobiet w Polskiej Radzie Ekumenicznej.

Członkinie Koła są zatem również na bieżąco informowane o aktualnych sprawach w tej dziedzinie i częściowo uczestniczą w organizowanych spotkaniach.

W okresie świątecznym comiesięczne spotkania członkiń mają szczególny charakter – wzajemne składanie życzeń, dzielenie się opłatkiem, kolędy, drobne upominki gwiazdkowe stwarzają atmosferę domu rodzinnego, którego brak wielu członkiniom Koła.

Od 1986 r. pracuje kółko robótek ręcznych, skupiające grupę dziesięcioosobową. Wykonywane prace mają charakter nie tylko praktyczny, ale także wykazują wartości artystyczne. Pracami kółka od 15 lat kieruje długoletnia członkini Koła Eliza Badowska- osoba wykwalifikowana i uzdolniona.

Zajęcia kółka odbywają się regularnie raz w tygodniu w godzinach przedpołudniowych, natomiast zebrania całego Koła Pań – w trzeci czwartek miesiąca o godz. 16.

Na każdym zebraniu Koła przewidziany jest poczęstunek, o którego estetykę troszczy się kierująca sekcją gospodarczą Koła Lidia Sztrantowicz, która również w sposób istotny pomaga w sprawach organizacyjnych.

Od lat kontynuowana jest akcja składania życzeń urodzinowych podopiecznym i członkiniom Koła. Obecnie karty te przygotowuje sekretarka Koła Zofia Mauer.

Karnety świąteczne natomiast przygotowuje od 25 lat inż. Alicja Lewandowska.

Interesującą innowacją od kilku lat jest organizowanie wspólnych zebrań Kół Pań i Komisji Diakonijnych czterech warszawskich parafii ewangelickich (Reformowanej, Metodystów, Wniebowstąpienia Pańskiego i Świętej Trójcy).

Członkinie Koła opłacają składki członkowskie. Przy czym fundusz Koła pochodzi również z organizowanych loterii fantowych i kiermaszów prac ręcznych wykonanych przez kółko robótek.

Od 1982 r. Koło Pań Opiekunek otrzymuje także sporadycznie częściowe wsparcie finansowe z Funduszu Charytatywnego Dzieła Diakonii w Amsterdamie, który wspomaga działalność charytatywną nie tylko naszego Koła.

Członkinie Koła Pań Opiekunek z ulgą przyjęły fakt utworzenia Komisji Diakonijnej w naszej parafii oraz przyznanie w lutym 1999 r. osobowości prawnej Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Pracy jest dużo. Zachęcamy serdecznie do czynnego włączenia się do naszej działalności. Oby Bóg pobłogosławił nasz wspólny trud i wysiłek!

opr. J. Ziebe w uzgodnieniu z przewodn. Koła seniorową Ewą Walter

(powyższy tekst ukazał się w dwóch częściach w „Informatorze Parafialnym” nr 7/2000 i nr 8/2000)

KOŁO ROBÓTEK RĘCZNYCH

W 1986 roku zapoczątkowano regularne zajęcia praktyczne robót ręcznych. Inicjatorkami były długoletnie członkinie Koła Pań Opiekunek przy naszej Parafii.

Szczególne zasługi w tej sprawie ma pani Eliza Badowska, która zorganizowała pracę, a będąc osobą wykwalifikowaną, uzdolnioną i wyjątkowo aktywną do dzisiaj kieruje pracą tego zespołu!

Zajęcia odbywają się dwa razy w miesiącu z przerwą wakacyjną. Często jednak prace swoje wykonujemy również w domu.

Dwa razy w roku organizujemy kiermasz, na którym sprzedajemy wykonane przez nas prace: serwetki, bieżniki, poduszki szydełkowe i wiele różnych wyrobów artystycznych i praktycznych. W ten sposób Kółko Robótek Ręcznych w dużym stopniu przyczynia się do zwiększania funduszów Koła Pań na cele charytatywne.

Wiele prac w minionym okresie wykonano na potrzeby Kościoła.

Serdecznie zapraszamy do współpracy z nami !

Warto zaznaczyć, że zajęcia odbywają się w miłej, przyjacielskiej atmosferze.

Dużo radości uczestnikom Koła sprawiają zawsze wyjazdy na zaproszenie Państwa Danuty i Michała Weigle w okresie letnim na Ich działkę poza Warszawą. Panie są tam serdecznie goszczone przez przemiłych gospodarzy i bardzo wdzięczne za każdorazowy pobyt w uroczym domu wśród zieleni i kwiatów.

Członkinie Koła Robótek Ręcznych

(powyższy tekst ukazał się w „Informatorze Parafialnym” nr 4/2001)