14 paź Wizyta delegacji parafialnej w Szwecji

Duszpasterstwo i diakonia stały w centrum wizyty delegacji parafialnej w Parafii Katedralnej w Uppsali. Czterodniowy (3.10-6.10) pobyt był częścią większego projektu partnerskiego diecezji Uppsali Kościoła Szwecji, która utrzymuje oficjalne partnerstwo z Kościołem Ewangelicko-Augsburskim w Polsce, Kościołem Ewangelicko-Luterańskim w Zimbabwe oraz (anglikańskim) Kościołem w Walii.

Kościół luterański w Polsce reprezentowały delegacje z Parafii Świętej Trójcy w Warszawie, a także z Parafii w Łodzi, Świdnicy, Bielska, Ustronia i Opola. Pierwszego dnia delegacje wszystkich trzech Kościołów oraz szwedzcy gospodarze odbyły się warsztaty w Domu Diecezjalnym. Każdy z Kościołów prezentował swoją działalność i największe wyzwania, a w małych grupach roboczych poszczególne wyzwania omawiane były w lokalnych kontekstach Kościołów. Wciąż na nowo powracały pytania, dotyczące różnego rozumienia tożsamości luterańskiej i co dokładnie ona oznacza dla luteranów ze Szwecji, Polski czy Zimbabwe. Perspektywa Kościoła anglikańskiego w Walii jeszcze mocniej różnicowała ten obraz. Warsztaty przeplatane były modlitwami w intencji Kościołów przygotowywanymi każdorazowo przez przedstawicieli innych Kościołów – i tak za Kościół w Polsce modlili się nasi współwyznawcy z Zimbabwe, a za Kościół Szwecji modlili się Polacy. Niezwykle cennym doświadczeniem był również sposób modlitwy – szczególnie to, w jaki sposób modlą się afrykańscy luteranie.

Przykład spontanicznej i śpiewanej modlitwy można odsłuchać poniżej (przepraszamy za skrajnie nieostry obraz)

Wieczorem uczestniczyliśmy w wieczornym nabożeństwie komunijnym (lub jak mówią Szwedzi w mszy, högmässa). Przed liturgią bezdomni i samotni mogą skosztować zupy (stąd nazwa „msza z zupą”), a po nabożeństwie diakonia zaprasza na kawę, herbatę i własne wypieki. Nabożeństwo, które prowadziła ks. dr Carin Åblad Lundström było wielką przygodą duchową – tradycyjne formy liturgiczne połączone były z nowatorskimi elementami, podczas nabożeństwa każdy mógł odbyć rozmowę duszpasterską w wyznaczonych punktach, jednak zorganizowane było to w taki sposób, że nikt nie zakłócał refleksji nad kazaniem czy modlitwą – jednym słowem: każdy mógł odnaleźć swoje miejsce w kaplicy, nawet jako neutralny obserwator.

Kolejnego dnia delegacje parafialne udały się do swoich parafii partnerskich. Program naszej grupy wypchany był po brzegi. Odwiedziliśmy Kyrkans hus, czyli Dom Kościoła, główną siedzibę Kościoła Szwecji, w której znajdują się wszystkie departamenty Kościoła oraz biuro Arcybiskupa Uppsali, prymasa Kościoła. Odbyła się rozmowa z szefem Biura ds. Ekumenizmu, który przedstawił historię i stan obecnego zaangażowania ekumenicznego Kościoła Szwecji – było to również dobra sposobność do porównania doświadczeń polskich, szwedzkich i walijskich. Zwiedziliśmy budynek wraz z kaplicą Magnificat, gdzie codziennie odbywają się nabożeństwa. W południe uczestniczyliśmy w tygodniowej mszy, którą prowadziła ks. dziekan Annica Anderbrant, której asystował ks. Piotr Gaś. Błogosławieństwo wypowiedziane zostało w języku polskim i szwedzkim.

Mieliśmy również okazję zobaczyć nowo powstały Dom Diakonii finansowany przez Parafię Katedralną, jednak pracujący pod auspicjami różnych Kościołów chrześcijańskich, działających w Uppsali: Zjednoczony Kościół Misyjny (połączenie tradycji reformowanej z metodystyczną oraz od niedawna baptystyczną), Kościołem rzymskokatolickim oraz zielonoświątkowym. Dużo rozmawialiśmy o diakonii i pracy diakonów parafialnych, szczególnie w tak newralgicznych obszarach jak niesienie pomocy emigrantom romskim, którzy w ostatnim czasie dużymi grupami zaczęli napływać do Szwecji. Nasza grupa odwiedziła również przedszkole parafialne św. Brygidy i zapoznała się z jego funkcjonowaniem. Wieczorem odbyła się uroczysta kolacja z przedstawicielami rady parafialnej.

Kolejnego dnia polska i walijska delegacja udały się do diecezjalnego centrum rekolekcyjnego Breidagård położonego w bajecznej scenerii nad jeziorem. Ośrodek otwarty jest dla grup parafialnych i pracowników diecezji, który przyjeżdżają tutaj na dni skupienia lub konferencje, a także prywatnie na chwile poświęcone modlitwie i pogłębianiu duchowości. W programie była również wizyta w parafii w Knutby z pięknym, średniowiecznym kościołem, którego historia sięga XII wieku. Delegacja zapoznała się z aspektami pracy duszpasterskiej prowadzonej w parafii wiejskiej, liczącej wprawdzie 5 tys. członków, ale mocno dotkniętej procesem sekularyzacji.

W niedzielę nasza grupa uczestniczyła w nabożeństwie w kościele św. Piotra. Liturgię prowadziła ks. Hanna Wejryd wraz z ks. Piotrem Gasiem, który wygłosił kazanie. Po nabożeństwie odbyło się spotkanie z parafianami, podczas którego zarysowana została sytuacja Kościoła luterańskiego w Polsce oraz niektóre projekty parafialne. Następnie w węższym gronie, już z udziałem ks. A. Anderbrandt dyskutowano nt. rozwinięcia dotychczasowej współpracy, również w kontekście nowych inicjatyw podejmowanych w naszej parafii.

Opiekę nad naszą grupą sprawował ks. Markus Holmberg, jeden z duchownych parafii katedralnej, który wiele razy odwiedzał Polskę i w naszym kościele głosił również Słowo Boże. Naszej grupie towarzyszyła – podobnie jak dwa lata temu – p. Renata Broda, mieszkająca na stałe w Szwecji luteranka pochodząca z goleszowskiej parafii.