06 kwi WIELKI PIĄTEK – Pamiątka Męki i Śmierci Pana Jezusa

Wielki Piątek jest w pobożności luterańskiej najbardziej dostojnym i liturgicznie ‘odrębnym’ świętem – nie ma innego dnia w roku kościelnym, w którym tak wiele zmian odnajdujemy w sprawowanej liturgii.

W kościołach odprawiane jest nabożeństwo wielkopiątkowe i czytana jest Historia Męki i Śmierci Pańskiej – często zestawiona z czterech ewangelii. Tego dnia milkną dzwony, krzyż zasłonięty jest kirem, a nakrycia ołtarzowe są czarne. Wielu luteran przestrzega ścisłego postu. Nabożeństwa wielkopiątkowe nazywane są „nabożeństwem pod krzyżem”, gdyż właśnie w tym dniu Kościół jako wspólnota i każdy z osobna staje przed Ukrzyżowanym, aby zrozumieć ogrom winu, ukorzyć się przed Niewinnym i przyjąć wielkie miłosierdzie. Po czytaniu Męki Pańskiej następuje chwila ciszy. W starszych porządkach liturgicznych duchowny wzywał zbór do modlitwy: „W głębokiej czci i uwielbieniu klękamy w duchu pod krzyżem Golgoty i prosimy: zmiłuj się nad nami, Panie Jezu Chryste, i nad całym światem. Bądź nam łaskaw i miłościw.” Tam, gdzie jest to możliwe podczas czytania Pasji, chór śpiewa Siedem słów Chrystusa z krzyża.

Po pieśni i kazaniu ksiądz odczytuje fragmenty ‘improperia’ (Ludu, mój Ludu, cóżem ci uczynił), a zbór odpowiada starokościelnym kanonem: Święty Boże, Święty Mocny, Święty, a Nieśmiertelny zmiłuj się nad nami. Po spowiedzi odbywa się liturgia komunijna. Wraz z końcem nabożeństwa nie kończy się wielkopiątkowa zaduma – trwa ona w refleksji i osobistej modlitwie.

Zapraszamy do wysłuchania kazań wielkopiątkowych z kościoła Świętej Trójcy:

WIELKI PIĄTEK (nabożeństwo poranne) – ks. dr Włodzimierz Nast

WIELKI PIĄTEK (nabożeństwo główne) – ks. Piotr Gaś