23 gru Jedna luterańska rodzina – proboszcz katedralna o wizycie polskiej delegacji
Kilka dni temu informowaliśmy o wyjeździe delegacji naszej Rady Parafialnej do Uppsali. Na stronie internetowej oraz w najnowszym Informatorze Parafialnym ukazały się dwie relacje z pobytu. O polskich odwiedzinach w Uppsali napisała także ks. Annica Anderbrant, proboszcz Parafii Katedralnej w Uppsali, na swoim blogu.
Det är många församlingar i Svenska kyrkan som har vänförsamlingar i andra länder. Uppsala domkyrkoförsamling har sedan ett antal år tillbaka ett avtal om utbyte med Trinitatis-församlingen i Warszawa. Vårt avtal bygger på det avtal som Uppsala stift har med den Evangelisk-augsburgska kyrkan i Polen. Vi har nyligen haft besök från Polen och förnyat vårt avtal igen. Under årens lopp så har ett antal resor gjorts mellan Uppsala och Warszawa. Tron och den lutherska familjen som vi båda tillhör förenar oss. Men i möjligheterna att vara kyrka så är det mycket som skiljer vår rika majoritetskyrka och deras fattiga minoritetskyrka. Det är bra med vänner i andra länder – de kan ge oss perspektiv på oss själva. Vi har uppdraget att vara kyrka i våra olika länder, städer och sammanhang men det är lätt att bli hemmablind i sin egen kyrka. Vänner kan hjälpa varandra att se det man inte vill se, säga det man behöver höra och vänner kan uppmuntra varandra att göra det som behöver göras.
„Wiele parafii w Kościele Szwecji ma swoje parafie partnerskie w innych krajach. Parafię Katedralną w Uppsali od wielu lat łączy umowa o współpracy z parafią Świętej Trójcy w Warszawie. Nasze partnerstwo oparte jest na porozumieniu, jakie zawarła Diecezja Uppsali z Kościołem Ewangelicko-Augsburskim w Polsce. Jesteśmy dopiero co po wizycie gości z Warszawy, której celem było odnowienie tejże umowy. W ciągu wielu lat naszej współpracy odbytych zostało wiele podróży między Warszawą i Uppsalą. Wspólne dziedzictwo i jedna luterańska rodzina, do której należą nasze Kościoły, łączy nas. Ale w funkcjonowaniu wspólnot występuje także wiele różnic między naszym, bogatym, większościowym Kościołem i polskim, mniej zamożnym, który stanowi w tym kraju mniejszość.
Dobrze jest mieć przyjaciół w innych krajach – to właśnie oni umożliwiają nam spojrzenie z dystansem na nas samych. Jesteśmy powołani do bycia Kościołem w dwóch różnych krajach, miastach i okolicznościach, a niezwykle łatwo jest ulec rutynie i stać się ślepym, kiedy żyje i działa się tylko w swoim Kościele. Dlatego przyjaciele mogą pomóc sobie nawzajem w dostrzeganiu tego, czego nie chcemy zauważać, mówieniu tego, co powinniśmy usłyszeć i wzajemnym pobudzaniu się do zajmowania się tym, co powinniśmy czynić.”
Annica Anderbrant
Tłum: Przemysław Pawłowicz
: : Relacja z pobytu polskiej delegacji