19 lis Biskup Wolfgang Huber w kościele Świętej Trójcy
W dniach 24-26 listopada 2008 złoży wizytę w Polsce ks. bp prof. Wolfgang Huber, profesor teologii ewangelickiej, wybitny niemiecki etyk i intelektualista, zwierzchnik Kościoła ewangelickiego Berlina, Brandenburgii i Górnych Łużyc, przewodniczący Rady Kościoła Ewangelickiego w Niemczech (EKD). Powodem wizyty jest przyznanie bp Wolfgangowi Huberowi przez Chrześcijańska Akademię Teologiczną w Warszawie doktoratu honoris causa. W ramach uroczystości 24 listopada odbędzie się w naszym kościele koncert Beaty Bednarz i Piotra Kominka wydany na cześć biskupa Hubera.
Wizyta współorganizowana jest przez Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, Chrześcijańską Akademię Teologiczną w Warszawie oraz Parafię Ewangelicko-Augsburską Św. Trójcy w Warszawie.
• 24 listopada 2008, godz. 19, kościół Św. Trójcy w Warszawie, Pl. Małachowskiego 1 – Koncert Beaty Bednarz oraz Piotra Kominka. Patronat nad koncertem objęła Ambasada Niemiec
• 25 listopada 2008, godz. 11, Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie, ul. Miodowa 21c – Uroczystość nadania bp. prof. W. Huberowi tytułu Doktora Honoris Causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej
• 25 listopada 2008, godz. 18, Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie, ul. Miodowa 21c – Spotkanie ekumeniczne pod hasłem Europa wspólnotą wielu doświadczeń, podczas którego wykład wprowadzający pt. Kwestia przyszłości Unii Europejskiej. Oczekiwania z perspektywy kościelnej wygłosi bp prof. W. Huber.
Bp Wolfgang Huber w 1980 r. uzyskał profesurę w zakresie etyki społecznej na uniwersytecie w Marburgu, a w 1984 r. objął katedrę teologii systematycznej na uniwersytecie w Heidelbergu. W 1989 r. był profesorem wizytującym w Emory University w Atlancie. W 1994 r. został wybrany na urząd biskupa Kościoła ewangelickiego Berlina i Brandenburgii (później przyłączono także Górne Łużyce), a w dziesięć lat później – przewodniczącym Rady Kościoła Ewangelickiego w Niemczech. Przewodniczenie Radzie sprawiło, że stał się jedną z głównych postaci ewangelicyzmu, i to nie tylko w wymiarze niemieckim. Reprezentował klarowne stanowisko w wielu kwestiach społecznych, m.in. bioetyki, rozumienia sprawiedliwości, służby wojskowej, wojny irackiej, integracji europejskiej, relacji z judaizmem i islamem, nauczania religii w szkole, kształtu edukacji ogólnej. W dialogu ekumenicznym podkreślał znaczenie zarówno wrażliwości wobec partnera, jak i konieczność kształtowania i utwierdzania własnej tożsamości wyznaniowej.
W pracy naukowej dokonał twórczej reinterpretacji dorobku teologii ewangelickiej, łącząc namysł teologiczny z dogłębną znajomością szczegółowych kwestii z zakresu etyki filozoficznej, bioetyki czy teorii społeczeństwa. Jest autorem wielu monografii naukowych, które często stawały się standardami w debacie akademickiej. Do najważniejszych publikacji i nalezą: Kirche und Öffentlichkeit (1973), Folgen christlicher Freiheit. Ethik und Theorie der Kirche im Horizont der Barmer Theologischen Erklärung (1983), Konflikt und Konsens. Studien zur Ethik der Verantwortung (1990), Die tägliche Gewalt. Gegen den Ausverkauf der Menschenwürde (1993), Gerechtigkeit und Recht. Grundlinien christlicher Rechtsethik (1996), Der gemachte Mensch. Christliche Ethik und Bioethik (2002).