27 lut CZAS PASYJNY (Wielki Post)

Zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie znajdujemy wiele fragmentów mówiących o czasie pokuty, postu i nawrócenia (por. 2 Mż 34,28; Joz. 5,6; Jl 2,12-17; Jon 3,4; Mk 1,3; Mt 4,2; Łk 4,1).

Już od II wieku znana była w Kościele chrześcijańskim praktyka postna, która rozpoczynała się na dwa dni przed Wielkanocą. W III wieku czas postu rozciągnięto na Wielki Tydzień, a w IV wieku Sobór w Nicei (325) zadecydował, że Wielkanoc poprzedzać będzie 40-dniowy post, który był również czasem pokuty dla osób ponownie przyjmowanych do Kościoła w Wielki Czwartek lub przygotowujących się do przyjęcia Chrztu Świętego.

W Kościele Ewangelicko-Augsburskim każda niedziela pasyjna – oprócz Niedzieli Palmowej (Palmarum) – posiada nazwy łacińskie pochodzące od pierwszych słów łacińskiego introitu: Invocavit, Reminiscere, Oculi, Laetare oraz Judica. W antyfonach liturgicznych opuszcza się w czasie pasyjnym „Alleluja” i śpiewa się „Amen.” W liturgii wstępnej zamiast Gloria in excelsis (Chwała Bogu na wysokościach) śpiewa się stary hymn Aufer a nobis (Zgładź, o Panie Boże wszystkie grzechy oraz nieprawości nasze).

Zmieniane są również nakrycia ołtarzowe. W wielu parafiach luterańskich, w tym w warszawskiej Parafii Świętej Trójcy (piątki, godz. 18:00), odprawiane są tygodniowe nabożeństwa pasyjne, które wprowadzają wiernych w historię Męki Pańskiej –nabożeństwa te stanowią ewangelicką formę Drogi Krzyżowej.

Od kilku lat w okresie Wielkiego Postu Kościół luterański w Polsce organizuje akcję „7 tygodni bez” (www.7bez.pl), zachęcającą do pokuty i nawrócenia.