Wesel się bardzo córko syjońska – słowa z Księgi Zachariasza obwieszczają w liturgii wstępnej (introit 2) początek Adwentu niesłusznie redukowanego do przygotowania przed Bożym Narodzeniem. Adwent jest ważnym, samodzielnym czasem liturgicznym, kierującym uwagę Kościoła na znaczenie Bożych obietnic i ich wypełnienia. Podobnie jak nie sposób pojąć głębi Wielkanocy bez Czasu Pasyjnego, tak i trudno jest zagłębić się w radość Narodzenia Pańskiego bez wejścia w Adwent, który w swojej istocie trwa przez całe życie chrześcijanina.

Adwent pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza ‘przyjście’. W starożytności adwent oznaczał wstąpienie władcy na tron lub przybycie bóstwa do świątyni. Chrześcijanie używają terminu adwent zarówno do opisania przyjścia Chrystusa na ziemię poprzez narodzenie z Marii Panny oraz na określenie powtórnego przyjścia Chrystusa w chwale (paruzja).

Liturgiczny okres adwentu związany jest najprawdopodobniej ze starokościelną praktyką chrzcielną – przygotowanie katechumenów do chrztu rozpoczynało się 11 listopada i kończyło się 6 stycznia (Święto Epifanii), kiedy dokonywano aktu chrztu.

Początkowo adwent trwał sześć tygodni, lecz później liczbę niedziel skrócono do czterech – dziś symbolizują je cztery świece na wieńcu adwentowym. W różnych częściach świata akcentowane są inne aspekty adwentu – radość z powtórnego przyjścia Chrystusa lub pokuta i nawrócenie.

W liturgii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego refleksja adwentowa obecna jest przez cały rok podczas nabożeństwa z Sakramentem Komunii Świętej. Przed modlitwą Ojcze Nasz ksiądz zmawia kolektę, którą kończy słowami: „Na Jego [Chrystusa] powtórne przyjście czekamy i wraz z całym Kościołem wołamy: Przyjdź rychło, Panie.” Zbór odpowiada: „Przyjdź, Panie Jezu”. Również w modlitwie po Słowach Ustanowienia podkreślany jest adwent: „Wspominając zbawczą śmierć i mękę naszego Pana Jezusa Chrystusa, Jego Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie oczekujemy na Jego przyjście w chwale.” Teksty tych modlitw podkreślają, że Kościół, szczególnie zaś podczas Dziękczynienia (Eucharystii), z utęsknieniem wypatruje swojego Pana aż przyjdzie w chwale.

W czasie adwentu odprawiane są Tygodniowe Nabożeństwa Adwentowe – w naszej parafii odbywają się one w piątki: w kościele Świętej Trójcy (godz. 18:00) oraz w Kaplicy Tabita w Konstancinie Jeziornie (godz. 15:00).

Nakrycia ołtarzowe w adwencie są fioletowe. Podczas liturgii wstępnej po Kyrie zamiast „Chwała na wysokościach Bogu”, ksiądz intonuje hymn Benedictus: „Błogosławiony niech będzie Pan, iż nawiedził i odkupił lud swój”, natomiast Zbór odpowiada: „Prostujmy swoje drogi, Adwentu nadszedł czas, Bóg daje pokój błogi, Bóg Chrystus wzywa nas i mówi: ‘idę już.’ Przyjdź, Panie, przyjdź wołamy. Otwarte już serc bramy, w nich dary swoje złóż.”

Ważną częścią adwentowego oczekiwania jest zapalanie świec. W kościołach ewangelickich umieszczone są wieńce adwentowe ze świecami – co tydzień zapalana jest kolejna świeca i tak do 23 grudnia. Zapalanie świec ma w Polsce również charakter ekumeniczny. Kościół luterański wraz z Kościołem rzymskokatolickim i prawosławnym zaangażowany jest w Wigilijną Akcję Pomocy Dzieciom – w tym roku odbywa się ona po raz czternasty.